اثربخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر اشتیاق شغلی و خستگی شغلی معلمان
زهرا غلامی حیدرابادی
چکيده
پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر اشتیاق شغلی و خستگی شغلی معلمان تهران انجام شد.. روش این پژوهش ازنظر طرح، نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون و با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه معلمان زن مدارس ابتدایی تهران در سال تحصیلی 1396-1397 بود که از بین آن‌ها 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و کنترل(۱۵نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش رویکرد طرحواره درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. روش نمونه‌گیری، خوشه ای تصادفی بود و برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه اشتیاق شغلی سالوناوا و شوفلی (2001) پرسشنامه استعدادخستگی شغلی وادانویچ و کاس (1990) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از نرم‌افزار آماری SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش طرح واره درمانی بر اشتیاق شغلی و استعداد خستگی شغلی معلمان کرج تاثیر دارد.
واژگان کليدي: طرحواره درمانی، اشتیاق شغلی ، استعداد خستگی شغلی، معلمان.
