بررسی رابطه بین خودکنترلی و مسئولیتپذیری دانش‌آموزان دختر پایه ششم ابتدایی (مطالعه موردی: شهر بابلسر)
مریم احمدی جویباری
چکيده
مسئولیتپذیری یکی از مهم‌ترین اهداف سازمان‌های آموزشی به ویژه آموزش‌وپرورش است. از این رو هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خودکنترلی و مؤلفه‌های آن با مسئولیتپذیری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بابلسر در سال تحصیلی 96 95 است که این تعداد 324 نفر بود. نمونه آماری پژوهش شامل 181 دانش‌آموز بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های خودکنترلی تانجی و همکاران (2004) و پرسشنامه حسن‌زاده و همکاران (1393) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که خودکنترلی و هر دو مؤلفه آن (خودکنترلی بازدارنده با منع‌کننده و خودکنترلی اولیه) رابطه مثبت و معناداری با مسئولیتپذیری دانش‌آموزان دارند.
واژگان کليدي: خودکنترلی، مسئولیتپذیری، دانش‌آموزان.
